Nieuws en verhalen

Aan de buitenkant zie je het niet, maar in het hoofd van de jonge Emily (27) dondert het, of is het juist lang vlak en heel erg stil. Ze is niet de enige die voor de eerste keer stijf van de zenuwen binnenstapte bij het zelfregiecentrum in Olst. Maar ze is blij dat ze ’t heeft aangedurfd, want het brengt haar structuur, vriendschap en – eindelijk – een plek om fanatiek spelletjes te spelen.

“God is liefde. God is alles. Ik ben liefde. Ik ben alles.” Die zinnen kladde Rutger op zijn vierentwintigste met blauw op zijn witte muren. Wat hij zichzelf probeerde te vertellen, begreep hij zestien jaar later pas. Allereerst: hij werd niet gek. En wat hij schreef klopte, in zekere zin. Twee keer moest hij ervoor naar de hemel en terug.

Op vrijdag 7 juni van 14.00 tot 16.30 uur organiseren Vriendendiensten en Mens en Welzijn een bijeenkomst in het kader van de ‘Week van de mentale gezondheid’ in ‘De Ontmoeting - Klein Twello’ (Jachtlustplein 11). Wethouder Peter Wormskamp is erbij, praat mee en leidt de bijeenkomst in. Wij zorgen voor koffie, thee en gebak. Iedereen uit de gemeente Voorst is welkom.

“Een collega noemde me laatst een belangrijke en betrouwbare steunpilaar”, zegt Sanne, coördinator zelfregiecentra. Oké, bijzondere woordkeuze, maar de metafoor klopt. Haar werk is te zorgen dat het centrum een stevige basis heeft om op te draaien. Ze moet er zijn, maar ook niet – niet te nadrukkelijk, althans. Net als een steunpilaar. Zo geeft ze bezoekers alle ruimte en vrijheid om zelf regie te pakken, en dat is het doel.

Op goede dagen praat Christiaan over voetbal. Of speelt hij rummikub – polo aan, kopje koffie erbij en als je hem aankijkt, dan lacht hij breed. Op slechte dagen zou hij het liefst onzichtbaar willen zijn, maar ook dan komt hij naar het zelfregiecentrum. Juist dat is er zo fijn. “Je bent er welkom, of je je nou goed of slecht voelt, of je werkt of niet, dat betaald doet of niet. Gewoon, zoals je bent.” 

Op vrijdagavond 15 maart was Johan Stegeman in ut Huus in Olst. Voor een zaal met 120 mensen speelde hij zijn show ‘Zo vergat ik mezelf’, een autobiografische monoloog over zijn leven waarin hij worstelde met zijn geaardheid en twee psychoses met grootheidswanen.