Corona of niet, in het zelfregiecentrum aan de Lange Zandstraat in Deventer is het nog steeds een komen en gaan van mensen.
Niet meer de tachtig tot honderd van voor de lockdown, maar de 25 bezoekers die per ochtend of middag aanwaaien, zijn dolgelukkig dat ze mogen komen. Want soms vliegt het alleen thuis zijn je aan. Misschien juist daarom houdt iedereen zich zonder enige discussie aan de ruime afstandsregels. Hier is nog geen corona geweest.”
Op jezelf, maar niet alleen
In elke kamer zitten wel een paar mensen. In de koffieruimte wordt gedart en gekletst. Kok Roelof maakt met twee brillen op zijn neus in z’n uppie een kruiswoordpuzzel in de keuken. Hij is graag op zichzelf, maar juist niet graag alleen. Barman Benny is bezig aan de zesde pot koffie van deze middag. Deze zelfbenoemde familie met kwetsbare mensen mag gewoon bij elkaar komen. En ze houden elkaar daarmee overeind.
Zelfregie
Het zelfregiecentrum komt voort uit dagbesteding. Maar geen van de bezoekers heeft een indicatie. Dat is nu juist het bijzondere. Ze zijn wel kwetsbaar en meestal alleenwonend met een psychische aandoening. Ze doen het hier zelf, met behulp van een paar vaste krachten van de Vriendendiensten op de achtergrond en subsidie vanuit Wmo voor vaste lasten. ,,Als wij er niet zouden zijn, zou 70 procent van onze bezoekers wel een indicatie nodig hebben’’, zegt Lori van Egmond. ,,We besparen de gemeenschap veel geld.”
Er is geen organisatie waar iedereen zich uit zichzelf zo aan de coronaregels houdt. Iedereen houdt afstand, en bij het bewegen een mondkapje op. ,,We weten veel te goed wat het betekent om hier wel te mogen te zijn’’, zegt Marika.
Zorgen voor elkaar
Ze kwam een jaar geleden voor het eerst, vanuit een behandeling bij Dimence. En steeds meer organiseert ze zelf in het centrum, zoals de zelfregie ook bedoeld is. Muziek luisteren, pannenkoeken bakken: ze organiseert het voor de anderen. Samen met een paar andere vaste bezoekers bracht ze de kerstdagen door. ,,We zorgen voor elkaar. Hier kun je jezelf zijn. Als ik hier wegfiets denk ik wel eens: daar komt de grote boze buitenwereld weer. Waar mensen geen tijd hebben. Of de verwachtingen zo hoog.”
De rest van het artikel en het filmpje vind je op de website van De Stentor.